آرزوی روزنامه‌نگار ایرانی برای غلبه کره جنوبی بر عربستان

همایش خبری اکسپوی ۲۰۳۰ با حضور هفت روزنامه‌نگار جهان و روزنامه‌نگاران کره‌ای صبح روز سه‌شنبه در سیتی هال بوسان برگزار شد. پونه ندایی سردبیر مجله شوکران از کشورمان در این همایش حضور داشت.

لی سانگ کی (Lee Sang ki) - بنیانگذار سازمان روزنامه نگاران آسیایی - در سخنانی در این همایش درباره اهمیت بوسان برای میزبانی اکسپوی ۲۰۳۰ گفت و به حضور روزنامه‌نگاران خارجی از کشورهای ایران، پاکستان، ویتنام، مصر، اندونزی، ویتنام و قرقیزستان اشاره و تاکید کرد که نقش روزنامه‌نگاران آسیایی در ارایه چهره بوسان به رسانه‌ ها اهمیت دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او به حادثه هالووین کره اشاره کرد و گفت اکنون توجه جهان به کره جلب شده. ما باید برای افزایش امنیت برای برگزاری مراسم پرجمعیت در سال بعد آماده باشیم.

کره جنوبی (برای شهر بوسان بوسان) با کشورهای ایتالیا (برای رم)، اوکراین (برای اودسا) و عربستان سعودی (برای ریاض) برای کسب میزبانی اکسپو جامع جهانی سال ۲۰۳۰ رقابت دارند. کشور روسیه (برای مسکو) هم در این رقابت حضور داشت که چندی پیش و پس از آغاز جنگ با اوکراین، انصراف خود را برای این دوره اعلام کرد.

با توجه به اینکه ژاپن (اوزاکا) میزبان اکسپو جامع جهانی سال ۲۰۲۵ است، کسب میزبانی دور بعد برای کره‌ای‌ها طبعا از اهمیت بیشتری برخوردار شده است. از این رو برنامه‌های تبلیغی خود را با فعال شدن گروه موسیقی BTS آغاز کرده بودند که با همایش خبری یادشده ادامه یافت.
کانگ چول هو (Kang Chul Ho) - رییس شورای شهر بوسان ویژه اکسپو - در این همایش بین‌المللی، بعد از خوشامدگویی به روزنامه‌نگاران، درباره اهمیت گردش اطلاعات در عصر حاضر سخن گفت و از آنان درخواست کرد تا برای پیروزی بوسان در اکسپوی ۲۰۳۰ درباره واقعیت‌ها و پیشرفت این شهر شرق کره جنوبی بنویسند.

او گفت: کره و عربستان در مناقصه کسب میزبانی رقابت جدی دارند. از شما می‌خواهیم کاری کنید که دنیا اشتیاق ما را برای اکسپوی ۲۰۳۰ بداند. بوسان در زمینه محیط زیست و فرهنگ و غذا شهر جذابی است.

از نکته‌های مهم این نشست، حضور همه اعضای کمیته برگزاری اکسپو و درخواست احترام‌آمیز آنها از روزنامه‌نگاران برای نوشتن درباره قابلیت‌های بوسان بود.
همچنین در این همایش، تعدادی از روزنامه‌نگاران از کشورهای مالزی، سریلانکا، لبنان، بحرین و… به‌صورت آنلاین درباره اکسپوی۲۰۳۰ اظهار نظر کردند.

پونه ندایی از ایران نیز به‌عنوان یکی از هفت روزنامه‌نگار خارجی شرکت‌کننده در همایش خبری اکسپوی ۲۰۳۰ در بوسان کره جنوبی درباره ارتباط‌های فرهنگی ایران و کره سخنرانی کرد.

او گفت: ما در عصر جدید جهانی زندگی می‌کنیم، عصری که هر انسانی به تنهایی در افزودن ارزش به جهان نقش دارد. در فرهنگ کهن آسیا، ارزش‌ها بیشتر در جمع جست‌وجو می‌شد اما در این عصر زندگی دیجیتال، حتی کشورهای آسیایی نگاهشان را به سمت ارزش‌های فردی سوق داده‌اند. ما در جهان چندصدایی به این حقیقت رسیده‌ایم که هر صدایی در جهان می‌تواند تاثیرگذار باشد و دنیا را تغییر دهد. در این‌باره، نقش فرهنگ و تاثیر درازمدت آن در مبادله‌های فرهنگی آشکار است. مرزها، کشورها را از هم جدا کرده‌اند و سیاست، انسان‌ها را از یکدیگر دور کرده است. حالا که آگاهی انسان به اینجا رسیده که همه موجودات جهان برای ایجاد وحدت به هم متصلند، زمان آن است که بر مفاهیم تغییرناپذیر فرهنگ و تبادل فرهنگی تمرکز کرد.
ندایی با بیان اینکه تاریخ همواره گواه زوال سیاست و بقای فرهنگ بوده است، افزود: ایران با حداقل ۷۰۰۰ سال تمدن و زبانها و اقوام گوناگون، نمونه یک کشور چندفرهنگی است. خوشبختانه هر دو کشور ایران و کره از ۱۵۰۰ سال پیش از طریق جاده ابریشم به هم متصل بوده‌اند. بازرگانان ایرانی و کره‌ای از طریق همین جاده تاریخی به مبادله کالا می پرداختند. اکنون نمونه‌هایی از آبگینه ایرانی در موزه ملی سئول نگهداری می‌شود. منظومه پارسی کوشنامه سندی دیگری از رابطه تاریخی دو کشور است. موضوع آن‌قصه عشق شاهزاده ایرانی و شاهزاده کره‌ای است. پل‌های بین ایران و کره آنقدر قوی است که نسل جوان از روی آن بتواند عیور کند.
این روزنامه‌نگار در بخش دیگری از سخنانش درباره تجربه شخصی خود گفت: سال ۲۰۰۶ بود که پشت میز تحریریه روزنامه نشسته بودم و ایمیل تاریخی زندگی‌ام‌ را دریافت کردم. من برای شرکت در همایش روزنامه‌نگاران کشورهای اسلامی به کره جنوبی دعوت شده بودم. در آن زمان کره برایم آنقدر آشنا نبود و من هم مثل بسیاری از مردم ایران با شنیدن نام کره، فورا به یاد ال جی، سامسونگ و هیوندای می‌افتادم. من به کشور شما سفر کردم و کره را کشف کردم، فرهنگ والای آن را که سرچشمه فناوری و برندهاست شناختم. بخت آن را داشتم که فرهنگ و ادبیات کره را مطالعه کنم و درباره تمدن ۵۰۰۰ هزار ساله آن بدانم. سفرنامه‌ام‌ درباره کره با عنوان "سرزمین ققنوس" در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. تاکنون ۱۱ کتاب کره‌ای و یک کتاب صوتی از فولکلور کره در انتشاراتم منتشر کرده‌ام و در دو دهه گذشته در رویدادهای فرهنگی کره و مبادله فرهنگی شرکت کرده‌ام.
او در پایان گفت: در این سال‌ها سریال‌های کره‌ای و موزیک پاپ کره‌ای در قلب جوانان ایرانی جا باز کرده است. نوجوانانی را می‌بینیم که فقط با تماشای سریال‌ها زبان کره‌ای آموخته اند. به باور من ایران و کره صرف نظر از رابطه دیپلماتیک، پتانسیل بزرگی‌برای مبادله فرهنگی دارند. شباهت‌های فرهنگی بین ما، مثل احترام به بزرگترها و اصول معنوی عمیق، در هر دو فرهنگ وجود دارد. حتا در منابع تاریخ ادیان آمده که بودا ریشه ایرانی دارد. گرچه بر این باورم که جغرافیا فقط برای شناختن موقعیت یک پدیده است اما برای کشف ارزش‌های فرهنگی و ساختن جامعه انسانی، به شناختن بیشتر یکدیگر نیاز داریم. به باور من اکسپوی ۲۰۳۰ موقعیت مهمی برای کشورهاست تا زبان مشترکی برای مفاهمه فرهنگی پیدا کنند. امیدوارم بوسان (کره جنوبی) در مناقصه اکسپوی ۲۰۳۰ از ریاض (عربستان سعودی) پیشی بگیرد، زیرا بوسان دارای امکانات فرهنگی والایی است.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: اکسپو 2030

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: اکسپو 2030 روزنامه نگاران روزنامه نگار ایران و کره کره جنوبی کره ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۶۱۷۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مد خوب، مد بد!

«این‌ها الان مد شده» جمله‌ای آشنا که ممکن است در طول روز بارها به گوشتان به عناوین مختلف رسیده باشد. اما آیا هر مدی قابل قبول است؟ تا چه جایی می‌توان از آن پیروی کرد؟

به گزارش ایسنا، شاید کلمه حجاب و پوشش برای افراد در سنین بالاتر معنا و مفهوم بیشتری داشته باشد. کسانی که نوع لباس پوشیدن در خانه یا بیرون از آن، برایشان نوعی احترام به خانواده و جامعه بود. می‌توان گفت پوشیدن لباس‌های نامتعارف باب نبود. اگر کسی بر خلاف عرف آن دوره عمل می‌کرد به شدت مورد شماتت دوستان و اطرافیان خود قرار می‌گرفت. اما در دوره جدید عکس این قضیه در جریان است. به طوری که پوشیدن لباس‌های پاره، کهنه، تنگ و کوتاه که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد، بسیار در بین جوانان باب شده است.
به راستی دلیل این که عده‌ای از افراد به بدون هیچ آگاهی، فقط به دلیل مد شدن این نوع پوشش را انتخاب می‌کنند چیست؟ لباس‌هایی که در بسیاری از مواقع نه تنها زیبایی ندارند، بلکه ممکن است در نگاه اول مضحک و خنده‌دار هم باشند.

مفهوم پوشش و لباس

لباس از گذشته، تاکنون گویای مفاهیم زیادی بوده است و سهمی بزرگ در فرهنگ ملت‌ها دارد. نشان‌دهنده باورهای، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی مردمان یک جامعه است. اما در نگاه کلی لباس پاسخگوی نیازهایی مانند حفاظت از سرما و گرما، حفظ عفت و شرم است و در نهایت به انسان آراستگی، زیبایی می‌بخشد.

پوشش در گذشته

 پیکره‌ها، نقاشی‌ها، و نوشته‌های باقیمانده از دوران باستان نشان می‌دهد که پوشش تمام بدن در دوره‌های مختلف تاریخی برای زنان و مردان ایرانی دارای اهمیت بوده است و ایرانیان به هیچ وجه در برهنگی به سر نمی‌برده‌اند.

استرابون تاریخ‌نگار و جغرافیدان معروف یونانی که کتاب جغرافیای او منبع گران‌بها از دنیای قدیم از جمله فلات ایران، فرهنگ و تمدن مردمانی که در نواحی مختلف ایران ساکن بوده‌اند را در خود جای داده است، می‌نویسد: "ایرانیان اگر بخشی از بدنشان برهنه باشد آن را بی شرمی می‌دانند و همیشه بلند لباس می‌پوشند.

 ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن می‌نویسد: "در زمان داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جز در تخت روان و روپوش‌دار از خانه بیرون نمی‌آمدند. در نقش‌هایی که از ایران باستان بر جای مانده است هیچ صورت زن دیده نمی‌شود
در موزه لوور پاریس مُهر سنگی استوانه‌ای مربوط به دوران هخامنشیان است که تعدادی با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشی بر مسند شاهانه‌ای تکیه زده است و ندیمه‌هایش در مقابلش ایستاده‌اند و سرپوش به سر دارند.  موارد نمونه‌هایی از وجود فرهنگ پوشش و یکی از نشانه‌های ملیت ایرانی است.

پوشش فرهنگ‌های مختلف ایرانی

با این که استفاده از لباس‌های سنتی و قدیمی دیگر نسبت به گذشته در بین اقوام ایرانی رایج نیست، اما هستند مردمانی که در استان‌های مختلف هنوز از این سنت دیرین در نوع پوشش استفاده می‌کنند. پوشش اقوام مختلف در ایران برای بسیاری از گردشگران چه ایرانی یا خارجی بسیار جذاب و دیدنی است. شاید برای شما پیش آمده باشد که در سفر به نقطه‌ای از کشور افرادی را با لباسی خاص و سنتی مخصوص همان منطقه ببینید. لباس‌هایی که در عین زیبایی، پوشیدگی را نیز به همراه دارد. به طوری که اکثر افراد را به گرفتن عکس‌های یادگاری از این نوع پوشش ترغیب می‌کند. بر اساس شرایط جغرافیایی، آب و هوایی و همچنین فرهنگ‌های مختلف اقوام ساکن، نوع پوشش و لباس در بین قومیت‌های مختلف بسیار متنوع است.

مدگرایی

مدگرایی به این معنی است که فرد سبک زندگی، پوشش و رفتار خود را بر اساس آخرین الگوها تنظیم و به محض ورود الگوی جدید در جامعه، از آن پیروی می‌کند. این حس تنوع‌طلبی توأم با گرایش به خودنمایی در محیط اجتماعی، تغییرات چشمگیری در نوع پوشش، رفتار و آرایش افراد به همراه داشته است. مدگرایی منحصر به سن خاصی نیست، اما در بین جوانان جذابیت بیشتری دارد. عواملی چون تنوع‌طلبی و نوگرایی، همانندسازی، رقابت، چشم و هم‌چشمی با دیگران، مدگرایی و التزام ناشی از دوستی، جلب توجه دیگران و تشخّص‌طلبی می‌تواند از عوامل گرایش جوانان به سوی این شیوه زندگی باشد.‌

مد پیامد دوره معاصر و مختص به جامعه و فرهنگی خاص نیست، اما در عصر حاضر با گسترش روز افزون شبکه‌های ارتباطی و ماهواره‌ای، سبک زندگی  افراد جامعه مخصوصا نوع پوشش آن‌ها را  بسیار تحت تأثیر قرار داده است. این رسانه‌ها با کمک تبلیغات و مدهای جدید، نیازها و الگوهای جدیدی برای افراد ایجاد می‌کنند که بعضی از این الگوها با فرهنگ و ارزش‌های جامعه ما هیچ سنخیتی ندارد و باعث مشکلات اجتماعی و خانوادگی می‌شود.

اکثر افرادی که در پی مد روز هستند، به قول خودشان می‌خواهند باکلاس باشند. به عقیده آن‌ها نحوه پوشش عامل مهمی برای شناخت طبقه اجتماعی، میزان رفاه، سلیقه و فرهنگ افراد است.
 پیروی از مد همیشه بد نیست و می‌تواند جوانان را از لحاظ روحی ارضا کند و حتی در پیشرفت جامعه نیز مفید باشد. جامعه‌شناسان مد را یک پدیده اجتماعی می‌دانند که افراد را با یکدیکر همرنگ می‌کند. این به شرطی است که از افراد یا مدهایی که با جامعه هیچ سنخیتی ندارند پیروی نکنند. اما با این حال امروزه جوانان زیادی  را می‌بینیم که درگیر آن شده‌اند و مد به یکی از معضلات فرهنگی و اجتماعی جامعه تبدیل شده است. تقلید نسنجیده‌ای که وقت و هزینه زیادی برای آن‌ها دارد. چراکه اکثرا وقتی از آن ها دلیل انتخابشان پرسیده می‌شود تنها کلمه‌ای که می‌شنویم این است که مد شده است.

سخن آخر

 با پیشرفت روزافزون، شبکه‌های ارتباطی و ماهواره‌ای در نیازهای اساسی مردم به خصوص جوانان تغییرات بزرگی را به وجود آورده‌اند، رسانه‌هایی که با تبلیغات، الگوهای جدیدی را وارد زندگی جوانان کرده‌اند. الگوهایی که در اکثر موارد سنخیتی با فرهنگ و ارزش‌های جامعه ایرانی ندارد.

انتهای پیام